Dziś rano szukając zeszytu znalazłam pewną kartkę:)Stara pomięta i z 10 razy miała ulec zniszczeniu ale ciągle jest.I przypomniała mi pewien bardzo deszczowy dzień,kiedy siedziałam z kartką w ręku i starałam się namalować pewną różę (tajemniczego pochodzenia;)Ale zamiast o róży myślałam o pewnym chłopcu:) (jak to ja:) i pojawiła się inwencja twórcza(szkoda,że tak jej brakuje na lekcjach u Hogaty)...I tak powstał mój pierwszy i jak dotąd jedyny wiersz.Oczywiście z dedykacją dla chłopaka który kiedyś tam pojwił się w moim życiu(spokojnie Maciek-kiedyśtam:),ale na zawsze zostanie w mojej pamięci...Tak K. to do Ciebie:)Tylko traktuj z przymrużeniem oka drugą zwrotkę:)

Dla Twoich błękitnych oczu

Wtedy padało, świat wyglądał tak szaro

I to jedno spojrzenie

Potem tylko marzenie

             -zobaczyć znów Ciebie...

Choć w porywach namiętna

Tak jak tchnienie jest zwiewna

Nasza miłość niepewna

              Lecz przysięgam Ci, na jutro, na zawsze...

I w tym nieba błękicie

W Twoich oczu zachwycie

Swe podziwiam odbicie

               I tonę, zatracam się w tej głębi...

I przysięgam

W te oczy wpatrzona

Miłość ma być spełniona

Czasem nie chcesz cierpienia

               I uczucie się zmienia....

Pamięć tamtych dni pewna

Dzisiaj wciąż jest niezmienna

Gdzie błękitna fala ,-ja w deszczu skąpana

W silnym wiatru powiewie

                Wciąż widzę Ciebie...

Dla takich oczu

Nieba podwoje

I serce moje

                 Wszystko to Twoje....

Wiem,że ten wiersz nigdy nie zostanie opublikowany ani pokazany światu:)Ale to nic.Dla mnie i tak jest piękny;)